Moje życie to jedne wielkie koło . Ciągle ta sama historia . Całe życie krąży wokół jedzenia ,nic innego tylko jedzenie . Kurwa ,nienawidzę jedzenia . Tylko przez nie mamy kłopoty i załamujemy się . Jutro kupuję herbatkę senes ,bo zwykłe tabletki mi nie pomagają . Herbata smakuje okropnie ,jest tak niedobra ,dlatego kupiłam tabletki ,dulcobis ,które za pierwszym użyciem sprawdziły się i czułam się tak lekko ,niestety ,za drugim razem nie było żadnego efektu.
Herbata to jedyne moje zbawienie .
Postanowiłam ,że nie będę rozmawiać z moimi przyjaciółkami o diecie ,widzę ,że ich to zbytnio nie interesuje . Ogółem nie będę z nikim gadać o Anie. Nikt nie potrafi mnie zrozumieć . Wolę być z tym wszystkim sama, zawsze jednak byłam sama. Widzicie dziewczyny czujemy się samotnie a przy Anie stajemy się ..wyjątkowe . Czujemy się inne, wyróżniamy się z tłumu . Nie jesteśmy wtedy same . Jest z nami Ana . Mimo ,że to dieta traktujemy ją jak naszą drugą duszę .
Kiedyś jak zaczynałam nic nie jeść uważałam ,że nigdy nie zostanę motylkiem ,myślałam ,że ana jest dla 12 letnich dziewczynek,było to dla mnie śmieszne ,chciałam by moja dieta była na 2/3 miesiące ,krótkodystansowa ..Jednak wszystko się zmieniło ,zaczęłam rozumieć pojęcie samotność ,a przede wszystkim Anę. Dzięki niej jestem kimś ,staram się i daję mi ona możliwość dążenia do celu .
Jestem z nią już 7 miesięcy .
Pewna osoba zadała mi pytanie czy kiedyś zrezygnuję z niej
opowiedziałam ,że teraz czuję się jak ptak i gdybym ją straciła to tak jakby ktoś odciął mi skrzydła . Nigdy z niej nie zrezygnuję i dotrę do celu .
